#78 Historia nauczycielką życia | Ale giganci!

Czyli m.in. o tym czy giganci chodzili (chodzą...?) po naszej ziemi

Pamiętam, że jako dziecko słyszałem od babci i dziadka opowieści o ludziach niezwykle olbrzymich. Byli tak duzi, że jeden drugiemu podawał siekierę z jednego wzgórza na drugie. A owe wzgórza dzieli potężna odległość. Wtedy tego typu historie wydawały mi się interesujące i wiarygodne, choć nawet mimo mojej bujnej wyobraźni trudno mi w to było tak całkowicie uwierzyć.

Z drugiej jednak strony w Biblii czytamy o ludziach niezwykłego wzrostu, którzy żyli bardzo, bardzo dawno temu na obszarze Bliskiego Wschodu. Prawdopodobnie większość ludzi kładzie takie opowieści między bajki, ale czy na pewno mają rację?

fot. Efraimstochter, Pixabay.com

O gigantach czytamy już w początkowych rozdziałach Księgi Rodzaju (np. Rdz 6;1-2; 6,4-6; por. też Pwt 7,3-4; Ba 3,26-28). Niektórzy sugerują, że nie byli ludźmi, ale kimś w rodzaju upadłych aniołów, którzy zawędrowali na ziemię. Może byli uosobieniem mitycznych herosów. Inni dopatrują się w nich po prostu ludzi, tylko obdarzonych niespotykanym dziś wzrostem.

Giganci pojawiają się też w innych księgach biblijnych, np. Liczb (Lb 13,32) i Pierwszej Samuela (1 Sm 17); wszak słynny Goliat, z którym potykał się jeszcze sławniejszy Dawid >>>, również był olbrzymem.

Tak czy inaczej giganci wyginęli z ziemi. Być może lwia ich część odeszła z tego świata na skutek biblijnego potopu. W najnowszych czasach spotykało się wprawdzie ludzi znacznego wzrostu, ale najczęściej ich wzrost związany był z jakąś chorobliwą anomalią ciała. Tacy ludzie nierzadko mieli problemy z poruszaniem się i stosunkowo szybko umierali jak np. Robert Wadlow mierzący przed śmiercią w wieku 22 lat aż 272 cm. To oficjalnie najwyższy znany nam człowiek. Nie licząc rzecz jasna gigantów z pradawnych czasów, o których dziś rozprawiamy.
 

Robert Wadlow, fot. wikipedia w domenie publicznej

Jeśli kogoś nie przekonują biblijne opisy powinien zerknąć do internetu. Po wpisaniu choćby hasła "giganci" wujaszek Google przedstawia nam szereg zaskakujących fotografii, na których widać ogromne ludzkie szkielety, wydobywane z ziemi przez naukowców. Jeśli zagłębimy się w temat przekonamy się, że istnieje na ziemi kilka miejsc, gdzie odkryto tego typu znaleziska. Chyba jednym z najsłynniejszych jest odkrycie szczątków tzw. człowieka z Adeny. Na znalezisko natrafiono pod koniec XIX w. w posiadłości Adena w Chillicothe w Stanach Zjednoczonych. Okazało się, że ziemia skrywała tam szkielety należące do istot ludzkich o wzroście dochodzącym nawet do 3 m!

Są i tacy, którzy takie odkrycia i fotografie uznają za sztucznie spreparowane i niezgodne z rzeczywistością. Jednakże nie można ot tak tych zdarzeń wyrzucić do kosza historii. Zainteresowanych tematem zachęcam do odbycia podróży po internecie, także na strony w języku angielskim (można wpisać np. Adena skeleton). Zdaje się, że wiele z tych znalezisk jest całkiem dobrze udokumentowanych. A jeśli ktoś nadal wątpi warto wybrać się na miejsce i tam zbadać sprawę.

Lots of stories here in Indiana, USA, of giant skeletons discovered within the many ancient burial mounds of the Adena-Hopewell culture. pic.twitter.com/yNUxFJ007I

— Matt the Storyteller (@HTLegends) June 13, 2019

Gdy już całkiem złapiemy bakcyla na treści poświęcone gigantom zapewne warto sięgnąć po książkę Patricka Chouinarda pt. "Zaginiona rasa gigantów".

Nie będziemy tutaj zbytnio wikłać się w "gigantomachię" i roztrząsanie tematu w nieskończoność. Już na podstawie powyższych informacji jesteśmy w stanie z dużym prawdopodobieństwem przyznać, że coś jest na rzeczy. To jest w pewnym sensie nauka płynąca z naszego dzisiejszego spotkania z historią. Jeśli nawet coś na gruncie czysto zdroworozsądkowym wydaje ci się absolutnie niemożliwe i kompletnie niewiarygodne, pomyśl dwa, a najlepiej więcej razy, zanim coś od razu skreślić i odłożysz na półkę z bajkami.

Trzeba podkreślić jeszcze przynajmniej jedną sprawę powiązaną z powyższą. Jeśli nawet wiele spraw ukazanych w Biblii jawi się jako irracjonalne może się okazać, że pomimo może dużej dozy nieprawdopodobieństwa zawierają w sobie sporo prawdy i niejednym mogą nas zaskoczyć. Na moim drugim blogu stworzyłem specjalną serię zatytułowaną Mitołamacz, gdzie staram się przekonywać m.in., że oficjalne nauczanie Kościoła wcale nie zakłada dosłownego czytania Biblii. Otóż wiele obrazów w niej zawartych z założenia nie jest kronikarskim zapisem dziejów czy mapą geograficzną, ale są to zwyczajnie symbole. W historii liczą się przede wszystkim fakty, w Biblii wiara i sprawy duchowe. To ważne rozróżnienie. Jeśli zatem giganci nigdy nie istnieli, to ich obecność w Biblii wcale nie pomniejsza jej znaczenia. Proste, prawda?

Na koniec powiedzmy sobie, że opowieści o gigantach są też może wyrazem jakiejś ukrytej dążności, pragnienia człowieka do bycia kimś znaczącym, wielkim, silnym, niepokonanym. Z drugiej strony wielkość nierzadko budzi grozę, więc opowieści o gigantach mogły być dobrymi straszakami na dzieci. Raz po raz przekonujemy się, że tak naprawdę to nie w wielkości ciała, a we wnętrzu człowieka ukryta jest prawdziwa siła. W związku z tym walka Dawida z Goliatem jest niejako symbolem zwycięstwa tego co niepozorne nad siłą i potęgą widzianą czysto po ludzku. Tego między innymi uczy nas nasza nauczycielka - Pani Historia.

Zapraszam Was oczywiście do dyskusji i wypowiadania się w tym temacie. Podajcie też dalej. Co o tym myślicie?

Zachęcam do lektury innych tekstów, a na przykład poprzedniego o głosach z zaświatów >>>

Jeśli podoba ci się tematyka prehistoryczna może zainteresuje cię również to >>>
 
Bibliografia wpisu:

1. Czy giganci faktycznie istnieli? >>>;
2. GIGANCI – CZY BIBLIJNI NEFILIMOWIE ISTNIELI NAPRAWDĘ? >>>;
3. Kim byli ludzie z Adeny? Jak odnaleziono kości gigantów >>>

#77 Historia nauczycielką życia | Głosy z zaświatów

Czyli m.in. o tym, że mumia może przemówić

W styczniu br. świat nauki obiegła wiadomość, że naukowcom z Wielkiej Brytanii udało się odtworzyć głos kapłana egipskiego o imieniu Nesyamun, który żył ok. 3 tys. lat temu za panowania Ramzesa XI (1103-1070) - ostatniego władcy XX dynastii. To coś zupełnie niecodziennego. Możliwość usłyszenia czyjegoś głosu sprzed tylu tysiącleci to prawdziwa gratka dla fanów historii i nie tylko.

Mumia Nesyamuna znajduje się na co dzień w muzeum w Leeds. To szczątki doczesne kapłana z Teb (dzisiejszy Luksor), który zmarł w wieku ok. 50 lat. Spekuluje się, że mógł zostać uduszony lub zmarł na skutek reakcji alergicznej po ukąszeniu owada; wówczas miał ucierpieć jego język.

fot. OpenClipart-Vectors, Pixabay.com

Ktoś może ciągle pozostaje nieprzekonany: jak ktoś nieżyjący od tak dawna może nagle przemówić. Już spieszę z wyjaśnieniem. Brytyjscy naukowcy rzecz jasna w żaden sposób nie próbowali wskrzesić umarłego kapłana, ale z pomocą najnowszych technologii najpierw zrekonstruowali aparat mowy Nesyamuna, a następnie odtworzyli dźwięki wydawane przez niego. Nie będziemy tutaj wnikać w szczegóły wykorzystanych technologii; wspomnijmy tylko, że cały projekt został zainicjowany już w 2013 r. Wyniki prac prowadzonych przez tęgie umysły z różnorodnych dziedzin znalazły się w magazynie "Scientific Reports".

Upływ 3 tys. lat zrobił swoje, ale mimo braków i usterek w aparacie mowy mumii naukowcom udało się jak wiemy przeprowadzić ciekawe i owocne prace badawcze. Posłuchajcie jak brzmi. Jako kapłan, Nesyamun musiał mieć donośny głos. Ciekawe uczucie, gdy sobie człowiek pomyśli, że słyszy gościa sprzed wieków, no nie?



W internecie dostępne jest zatem króciutkie nagranie jednego dźwięku. Może nas dziwić, że głos cenionego i wysoko postawionego tebańskiego kapłana przypomina jakiś jęk albo beczenie owcy. Naukowcy zapewniają, że nie jest to jeszcze efekt końcowy prac, ale pewien krok milowy, na bazie którego będzie można pokusić się o rekonstrukcję słów, a nawet całych zdań. Czekamy zatem cierpliwie. Dodajmy jeszcze, że naukowcy zamierzają wykorzystać swoją interesującą metodę, aby oddać głos wielu innym zacnym osobistościom sprzed lat, które znów po wiekach, a nawet tysiącleciach mogłyby przemówić.

Przy okazji tworzenia tego tekstu dowiedziałem się, że istnieje również nagranie głosu jegomościa o imieniu Otzi. Chodzi o mumię człowieka sprzed tysięcy lat, tzw. "człowieka lodu". Znaleziono ją w Alpach blisko już 30 lat temu. Dzięki dobrze zachowanym szczątkom udało się odpowiedzieć na wiele ważnych pytań na temat ludzi sprzed wieków. Niestety nie do końca udało się ustalić jak w rzeczywistości funkcjonował aparat mowy Otziego. Mimo to bazując na przesłankach i podpierając się intuicją naukowcy opracowali nagranie zestawu samogłosek wypowiadanych w taki sposób, w jaki prawdopodobnie wypowiadał je Otzi za życia. Ciekawe, prawda?



To tyle prehistorii i historii starożytnej na dziś. Pozostało jeszcze bodaj najważniejsze - nauka, wnioski jakie płyną z tego naszego dzisiejszego spotkania z Historią Nauczycielką Życia.

Na trumnie Nesyamuna znajdował się podobno zapis głoszący, że kapłan chciał być słyszany również po śmierci. To nie była jakaś zachcianka, ale pragnienie wynikające z wierzeń. Kapłan nie mógł przypuszczać, że po 3 tys. lat ktoś poniekąd umożliwi mu realizację marzenia. Tak sobie myślę, że wielu rzeczy, spraw dzisiaj nie wiemy. Co by było, gdyby to ktoś z nas był na miejscu Nesyamuna? A nikt nie gwarantuje, jak potoczą się losy naszych ciał. No, chyba że wcześniej nastąpi koniec świata.

Niejaki ks. Pawlukiewicz świetnie zauważył, że ludzie, których w Pompejach zalał Wezuwiusz nawet w najskrytszych snach nie mogli przypuszczać, że po upływie wieków ich ciała będą oglądane przez turystów; i to nieraz ciała w pozycjach nader intymnych.

A gdyby tak teraz nagle nastąpił koniec świata albo po prostu jakaś katastrofa, to co byłoby z nami? Co byśmy po sobie zostawili? Coś wartościowego, czy kompletne badziewie? Nie chodzi tu oczywiście tylko o rzeczy materialne, ale przede wszystkim spuściznę, dokonania, bogactwo kulturowe, itp.

Te zamieszczone wyżej historie opowiadają o realizacji marzeń, o możliwości "wypowiadania" się nawet po upływie tysiącleci, o przekraczaniu barier dzięki technologii, ale właśnie nade wszystko to historie o tym, żeby jak najlepiej wykorzystywać dany nam czas i pamiętać, że czy tego chcemy, czy nie, historia jest splotem tego co było, jest i będzie.

A co ja po sobie zostawię?

Wpis o rzekomo polskich korzeniach Krzysztofa Kolumba >>>

Poprzedni wpis: opowieść o trzech braciach >>>

Inny wpis o zaświatach >>>

Inny tekst dotyczący prehistorii >>>

Bibliografia wpisu:

1. Mumia przemówiła zza grobu. Posłuchaj >>>;
2. Odtworzono głos egipskiego kapłana sprzed 3 tys. lat >>>;
3. Przemówił! Posłuchaj głosu martwego od 5 tys. lat człowieka lodu! >>>