Czyli m.in. o tym, że byłaś/byłeś współautorem
Drodzy!
Lepiej się złożyć nie mogło: tym wpisem rozpoczynamy drugą secinę tekstów na tym historycznym blogu, a jednocześnie startujemy z drugim sezonem "Historycznych wakacji". W tym roku chciałbym Wam zaproponować trylogię, która chyba dotyka historii jako nauczycielki życia w sposób najbardziej osobisty.
 |
| fot. Bruno /Germany, Pixabay |
Chciałbym, żeby w przypadku tych odcinków wakacyjnych było mało gadania, a więcej działania praktycznego.
Czy tego chcemy, czy nie, każdy z nas swoim życiem pisze historię. W przypadku jednych z nas jest to historia, którą śledzą tysiące, a nawet miliony odbiorców; zdecydowanie częściej jednak z naszą historią stykają się jedynie najbliżsi. Tak czy inaczej: piszemy i co do tego nie ma najmniejszej wątpliwości. Tematem tego odcinka jest jednak nie autorstwo, ale współautorstwo. Dlaczego? Osobiście jestem zupełnie przekonany, że naszej historii nie piszemy sami, ale przede wszystkim pisze ją Bóg, który obdarowując nas wolną wolą sprawił, że my piszemy tę historię z Nim, wsółpiszemy ją razem.
Wierzę, że wakacje to właśnie doskonały czas, żeby w trakcie spaceru po lesie albo po łące zastanowić się, ale tak na serio, jaką to ja historię do tej pory napisałem? Przede wszystkim: czego mnie ona uczy?!
Mało tego: nasza historia realnie wpływa na historie życia innych ludzi. To jest niesamowite, że Ty, zapisując karty swojej historii, bardzo często niejako wchodzisz na "linijki" tekstu innych ludzi i albo coś tam poknocisz albo przeciwnie: dzięki Twoim zapiskom czyjaś historia stanie się ciekawsza i bogatsza.
Tyle gadania, a teraz czas na refleksję. Zastanówmy się nad tym, co już było i wyciągnijmy z tego praktyczne wnioski.
Życzę Wam wszystkim udanej drugiej połowy wakacji!
Teksty na blogu z aktualnie największą liczbą odsłon (stan na 24.07.2021):
